Dag 117 Darwin

We merken goed dat we enorm beperkt zijn in onze actieradius zonder auto/brommer of ander vervoermiddel. Vannacht heeft Robbert het laatste kwartier van de wedstrijd nog gezien. We konden toch niet slapen van het gegil bij een doelpunt en bijna doelpunt. Daarbij kwam dat (bij de tv in de gezamelijke ruimte) ook een Australische man aanwezig was (die helemaal niks snapt van voetbal) maar met zijn gegil (om niks) wel het hele hotel wakker hield. Maar gelukkig wint Oranje, dus mogen we aankomende zondag(-nacht) de finale niet missen. Dan moeten we er uiteraard wel voor zorgen, dat we ergens in de bewoonde wereld zitten.
Gisterenavond laat hebben we nog naar een andere verkoper van een campervan gebeld, en een berichtje achter gelaten. We kregen een sms-je dat ze vandaag om 2 uur konden langs komen om de bus aan ons te laten zien. We hebben inmiddels wel in de gaten dat de aangeboden auto’s op papier er beter uit zien dan in het echt. Na een laat ontbijt (i.v.m. de gebroken nacht) kijken we nog wat op de verschillende prikborden naar vehicles. We pakken er nog een paar en bellen er een voor als degene van vanmiddag niks wordt. Na enig rekenwerk zijn we er achter gekomen dat (als we onderdak van ons zelf hebben in de vorm van een busje) we hier veel geld kunnen uitsparen. De hotelovernachtingen van minimaal aus $ 80.- hakken lekker in het budget. De campervan is wel wat duurder dan degenen die we tot nu toe hebben bekeken. Maar we hadden al besloten om toch niet de vraagprijs van aus $ 6.950 te gaan betalen (of alles moet van goud zijn, wat we niet verwachten). We bedenken dat als we een miskoop doen en het wagentje over 3 maanden voor de helft kunnen verkopen, we nog goedkoper uit zijn dan 3 maanden in een hotel te verblijven.
Om even over 2 uur, komt een vrolijk Frans stel aangereden in een spierwit busje. Oke er zit wel wat lichte schade aan de bus, maar verder ziet hij er uit als op de foto’s. Banden zijn nog prima, matras voelt lekker aan en voldoende bergruimte met potten, pannen, stoeltjes, gasfornuisje en watertankjes. Het ziet er ook allemaal fris en schoon uit en er komen geen rare geurtjes uit de bus als de deur open gaat. We besluiten een proef ritje te maken, en ook dat voelt goed aan. Nog even flink geremd met een los stuur, maar het auto’tje wijkt niet af van z’n lijn. Na enig wikken en wegen doen we een eerste bod van aus $ 5.500, maar dat wordt vrij resoluut van de hand gewezen. Ze willen er minimaal aus $ 6.300 voor hebben. We komen tot een deal voor aus $ 6.150, op de voorwaarde dat zij het auto’tje laten keuren en voorzien van nieuwe regioplaten (lang verhaal waar we jullie niet mee zullen lastigvallen) en wij betalen dan de registratie voor de minimale termijn van 6 maanden (ook handig als we de auto weer willen verkopen over 3 maanden). De registratie is voor mensen van 25 jaar en ouder 50 % goedkoper, dat is dus in ons voordeel. We spreken af dat we vanmiddag nog even contact hebben, dan weten wij meer over de financiele mogelijkheden (contant betalen of overschrijven) en zij kunnen een afspraak met de garage maken. Bij de bank beginnen de strubbelingen van vandaag. We kunnen maar $ 500 per dag, per pas pinnen. Zo’n limiet is natuurlijk heel handig als je pas wordt gestolen, dan kan de dief je rekening niet plunderen, maar het is niet handig als je een grote uitgave wil doen. We bellen een paar keer naar de SNS in Nederland, maar zij kunnen ons vanaf daar niet helpen. Een limiet kan alleen worden opgehoogd door een handtekening van ons. Tja…. dat gaat nu even niet lukken. Gelukkig hebben we 4 passen, maar dat betekent dat we er toch nog 3 dagen over gaan doen om het geld bij elkaar te krijgen. Gelukkig hebben we ook nog een creditcard, die van Robbert wordt niet geaccepteerd omdat hij helemaal glad is ????? Ze willen graag een doordruk maken en dat gaat alleen met kaarten die de cijfers in reliëf hebben (je moet het maar weten). Sacha kan dus nog wat geld opnemen met haar kaart (die heeft wel reliëf), maar alles bij elkaar redden we het vandaag niet om het hele bedrag in contanten bij elkaar te krijgen. Hopelijk kunnen we morgen nog een keer onze rekeningen aanvallen, zodat we dan wel het benodigde bedrag hebben. Na contact met de verkopers, blijkt dat ze morgenvroeg ook al terecht kunnen voor de keuring. We spreken dus af om de registratie en de betaling over 2 dagen af te handelen.
We moeten dan nog 1 nachtje langer in het huidige hotel blijven, maar dat is even niet anders. Eigenlijk vinden we dat we e.e.a. al erg snel hebben geregeld. In Nederland doen we wel wat langer over de aankoop van een auto.
Vandaag kunnen we even op internet (al is de verbinding wel tergend traag) en zien we voor het eerst de foto’s van ons baby-nichtje Laura. Ze heeft een bolle toet, donkere haartjes en ziet er heel tevreden uit.
’s Avonds koken we ons eigen maaltje in de gezamenlijke keuken. Robbert heeft wat ruzie met een dame op leeftijd die steeds zijn gaspit uitzet; het is een beetje druk met kokende mensen en het aantal gaspitten is beperkt. Maar verder genieten we van een lekkere, gezonde en goedkope maaltijd. Na vier maanden restaurant-eten, zijn we blij dat we het nu weer zelf in de hand hebben. Na het eten kijken we of we nog de advertentie kunnen vinden van een fiets voor aus $ 30 (die we eerder hadden gezien), maar helaas is deze niet meer te vinden. Aangezien het busje een dakdrager heeft, leek het ons handig om een fietsje erbij te regelen, dan hoef je niet voor het doen van een boodschapje, de hele bus weer in te laden. Misschien komen we nog iets tegen de komende dagen of onderweg.

Weer geen foto’s vadaag. Morgen zullen we het foto-toestel bij ons steken en wat foto’s van de (oninteressante) omgeving hier maken.