Dag 275 Puno-Cusco

Het hotel waar we hebben geslapen heeft duidelijk nog opstartproblemen. De kamers ruiken nog naar latex, de deuren klemmen, de gordijnen zijn lichtdoorlatend (niet handig met en lantaarnpaal voor de deur, en omdat er nergens planten staan of kleden liggen is het alsof je in een lege fabriekshal bent. Op het ontbijt doen ze erg hun best, maar ook hier frituren ze de eieren ’s ochtens meer dan dat ze ze bakken. We kunnen het deze lieve mensen moeilijk kwalijk nemen, ze zijn 1 week open. Nadat we wat tips hebben gegeven (oa verduisterende gordijnen aanschaffen) brengt de eigenaar ons per taxi naar het busstation. Het ophalen zat bij de prijs in, naar het bussttation dienen wij te betalen. Geen probleem, de 3 Sol (de munteenheid van Peru) is omgerekend net geen euro. De eigenaar is zo vriendelijk om Sacha d’r tas naar de bus te brengen en ons te helpen bij het betalen van de terminal fee. Voor het gebruik van de busterminal dien je 1 Sol te betalen, waarvoor….geen idee.
De Inkaexpres staat in de reisgids aangeschreven als de meest confortabele manier om van Puno naar Cusco te reizen. De rit duurt 10 uur, een gemiddelde van nog geen 40 km/h. We stoppen onderweg dan ook bij 5 bezienswaardigheden om de reis wat op te breken.
De eerste stop is na een kleine 2 uur bij een sober en beperkt museum. Het museum toont ons wat kunstwerken die hier in de omgeving zijn gevonden, voornamelijk pre-inca. De leukste attractie hier zijn de trouwerijen die er in de kerk ernaast plaatsvinden. Het is zaterdag, ook hier een drukke trouwdag. Gedurende de stop van een minuut of 40 zien we een drietal bruidsparen in en rond de kerk. Een bruidspaar loopt net de kerk uit en wordt door de bruidsmeisjes bedolven onder de confetti. Ook Sacha krijgt de volle laag, ’s avonds vinden ze nog papiersnippers in haar ondergoed.
De tweede stop is het hoogste punt van deze reis, op een hoogte van 4318 meter stoppen we even om een foto te maken van een bord op deze pas en de verschillende toeristen doen inkopen bij het dozijn kraampjes dat hier is opgesteld. Er lopen ook een 2 tal kinderen rond, een met een alpaca en een met een lammetje. Ze dragen beide lokale klederdracht en we maken een paar leuke foto’s met ze.
De derde stop van vandaag is de lunch, een uitgebreid buffet met allerlei lekkers dat bij de prijs van de bustrip in zit.
Na het middaguur rijden we naar Raqchi, hier heeft ooit de grootste tempel van het inca tijdperk gestaan. Deze tempel is enkele maanden voordat de Spanjaarden hier het land binnentrokken (17e eeuw) afgefikt. De bakstenen van leem die zijn gebruikt waren echter van dermate kwaliteit, door het mixen van natuurlijke vezels, dierenhaar en cactusextract, dat de muren vandaag de dag nog altijd overeind staan. Bij deze tempel is ook een klein dorp geweest en ook de verschillende voorraadschuren zijn nog duidelijk zichtbaar.
De laatste stop van vandaag is bij een kerk in Andahuaylillas, doordat deze kerk aan een oude handelsroute ligt (tussen Lima en Buenos Aires) is er een enorme rijkdom te zien. De verschillende reizigers hebben door de eeuwen heen hier flink gedoneerd. Het compelete interieur is voorzien van fresco’s, schilderijen met lijsten van bladgoud en een altaat van een meter of 8 hoog dat ook helemaal van bladgoud is voorzien. Verschillende mensen hebben dermate grote donaties gedaan voor de bouw van deze kerk dat ze de eer hebben gekregen een graf in de muren van de kerk te krijgen. Deze gulle gevers zijn als het waren ingemetseld in de kerk. Op een plaats in de kerk is het ‘graf’ in de muur nog goed te zien. Er wordt gevraagd geen foto’s te maken, jullie moeten dus zelf hier maar heen om het te bekijken.
Geheel volgens afspraak komen we om even over 5 aan in Cusco. Helaas ligt de terminal van de Inka-express buiten het centrum en zijn we gedwongen een taxi te nemen naar een hostel dat we hebben uitgekozen. We besluiten een taxi te delen met 2 Nederlandse meiden. Robbert maakt de taxichauffeur duidelijk dat we naar 2 adressen in het centrum willen. De chauffeur geeft aan dat dat 7 Sol (€2.-) kost. Prima, we gooien de tassen in de auto en tuffen naar het hostel van de dames. Als zij zijn uitgestapt meldt de taxichauffeur dat het tot hier 7 Sol kost. Nou Robbert denkt van niet, stapt met Sacha uit en pakt de tassen uit de kofferbak. We hebben gelukkig nog een muntje van 5 in onze zak en geven dat aan de chauffeur. Als jij maar 2/3 van de trip rijdt, betalen we je ook maar 2/3. De chauffeur blijft proberen meer geld te krijgen maar als we de rugtassen op onze rug gooien besluit hij dat het nutteloos is en druipt af. Nadat de andere Nederlanders hun hostel zijn ingelopen lopen we in de richting waar wij een hotelletje hebben gezien. Als de taxi net wegrijdt zien we aan de andere kant van de straat iemand die het gedoe met de taxichauffeur heeft gezien. We krijgen 2 duimen omhoog van deze lokale dame, waarschijnlijk hebben de chauffeurs hier niet een al te beste naam.
Het is een aardige wandeling naar het hotel, vooral het laaste stuk is bijzonder stijl. Buiten adem komen we aan en informeren we naar de mogelijkheid voor een kamer. Helaas is het vol, maar we kunnen in een dependance terecht. De prijs is echter veel hoger dan in de reisgids staat aangegeven. Ze vragen nu 75 ipv 50 Sol. We besluiten terug te lopen en de kamer te bekijken in een hostel even terug. We vinden het prima voor 1 nacht. Nadat we onze tassen op de kamer hebben neergezet lopen we 25 kilo lichter en dus een stuk gemakkelijker naar het centrum. We informeren her en der naar de mogelijkheden en prijzen voor overnachtingen en tot onze eigen verbazing vinden we wat we zoeken (ruime kamer met prive badkamer) bij het hostel waar we de Nederlandse meiden hebben afgezet. Hadden we ook meteen kunnen bekijken, stom niet gedaan. We boeken voor morgen en vanaf 12 uur kunnen we inchecken.
Tijdens onze zoektocht zijn we aardig wat leuke restaurantjes tegen gekomen, we besluiten een pizza uit een houtgestookte oven te eten en lekker op tijd naar bed te gaan. Net na 9 uur liggen we in bed en schrijven dit verslag.

www.flickr.com/photos/robbertensacha/