Dag 274 Copacabana – Puno (Peru)

Weer een reisdag vandaag. We kunnen redelijk uitslapen want het ontbijt wordt hier tot half 10 geserveerd. Na het ontbijt lopen we in de regen het dorpje in en drinken een uitstekende bak koffie in een klein cafetje waar de familie des huizes nog aan het ontbijt zit. Als de zon weer schijnt bekijken we de inmense cathedraal in het centrum. Copacabana is niet alleen voor de Inca’s een belangrijk geografisch punt, ook voor de Christenen is Copacabana een soort bedevaarts oord. Van een Copacabanees hebben we begrepen dat het hier rond pasen een gekkenhuis is en dat je dan over de koppen kunt lopen. Nu het hier zo rustig is kunnen we er ons weinig bij voorstellen.
Als we zijn uitgekeken lopen we terug naar het hotel waar we rustig wachten totdat we naar het busstation kunnen lopen. De hoteleigenaar staat er echter op dat hij ons brengt met de shuttle bus. Zwaar overdreven, het verzamelpunt van de bussen is nog geen 500 meter lopen. Toch maken we gebruik van het aanbod, wat wordt gewaardeerd. Om even over 1 staan we bij de bus, wapperen met ons kaartje en kunnen aan boord. Helaas hebben er wat toeristen vertraging met hun vervoer naar de bus, we rijden pas tegen kwart voor 2 weg. Binnen een kwartier staan we alweer buiten de bus, de grensovergang. We lopen het kantoortje voor onze uitreisstempel binnen en staan binnen 2 seconden weer buiten. Nadat we deze stempel hebben gekregen dienen we ongeveer 500 meter naar Peru te lopen. Niemand mag in de bus zitten en alle toeristen lopen met het paspoort in de hand naar Peru. Ook hier weer een formuliertje invullen met de bekende gegevens, een stempel halen en wachten totdat de hele bus ditzelfde ritueel heeft herhaald.
Tegen half 3 kunnen we koers zetten naar Puno. Inmiddels even de klok verzetten, het is immers weer een uur vroeger in Peru. De rit naar Puno is geheel 2 baansweg en we vermoeden dat het ongeluk met de Nederlanders een aantal weken geleden hier gebeurd is. Omdat de wegen hier smal zijn en de bussen groot rijden we rakelings langs onze tegenliggers. Heelhuids komen we rond 5 uur aan in Puno.
We hebben vanochtend gevraagd of ons hotel een ‘bevriend’ hotel in Puno wilde bellen met de vraag of we konden worden opgepikt. De hoteleigenaar staat keurig op het busstation op ons te wachten. Tijdens de busreis heeft de ‘conducteur’ nog getracht ons (en alle andere toeristen) in een bepaald hotel te loodsen maar op dergelijke verkooppraatjes zitten we niet te wachten. Ook wilde hij onze voucher voor de bus van morgen hebben, maar die willen we niet afgeven zonder deze direct te ruilen voor de buskaartjes. De belofte dat hij de kaartjes bij ons hotel zou laten afleveren lachen we weg. Geen kaartjes- geen voucher ! We weten dat er een kantoor van de Inka-express (de busmaatschappij voor morgen) in Puno zit en lopen daar tegen de avond langs. Uiteraard krijg je daar direct de kaartjes voor morgen. Nadat we de kaartjes voor de bus hebben eten we lekker op tijd (jet lag) en vertrekken we nog voordat het echt donker is naar ons hotel. Het hotel zit niet in de beste buurt van Puno, de straten zijn slecht verlicht en er hangt allerlei gespuis rond. Het hotel van binnen is echter een groot contrast met de buurt waar we zitten. We ruiken de verf nog en het hotel schijnt pas 1 week open te zijn. Alles is gloednieuw.
Op de kamer versturen we wat emails naar Cuba, we komen er 23 december aan en willen voor de kerstdagen eigenlijk alvast onderdak reserveren. Het valt niet mee om een goed en betaalbaar hotel/hostel te vinden. We schrijven een 3-tal overnachtingsplekken aan en hopen er maar het beste van.
Met de geur van latexverf gaan we redelijk op tijd naar bed. Morgen om half 7 aan het ontbijt om de bus van kwart over 7 te nemen.

Foto's

www.flickr.com/photos/robbertensacha