Dag 193 Hastings – Wellington

We slapen vandaag superberoerd, geen idee wat het is/was maar op een of andere manier hebben we beide erg slech geslapen en Sacha blijkt ‘s ochtends ziek; waarschijnlijk buikgriep. We boeken toch onze overtocht naar het zuidereiland voor morgen, hopelijk gaat het later op de dag wat beter. Na een licht ontbijtje zetten we koers naar Wellington, de havenstad in het zuiden van het noordeiland. Het gedeelte van dit eiland is een beetje saai, althans Nieuw Zeeland-saai. Veel glooiende landschappen met weiden, lammetjes en schapen en nog meer schapen. Er schijnen er hier ruim 40 miljoen rond te lopen, best wel veel als je bedenkt dat er maar 4 miljoen mensen wonen.
Helaas gaat het met Sacha steeds slechter naar mate de ochtend vordert. Het waait ook nog eens behoorlijk hard en we zitten regelmatig te schudden in de auto. De gedachte aan heftige overtocht morgen en de gezondheids situatie van Sacha doet ons beslissen om de overtocht minimaal 24 uur uit te stellen. We bellen met de veerdienst en verzetten de overtocht naar overmorgen. In het begin van de middag voelt Sacha zich zo beroerd dat ze besluit achterin de auto op het matras te gaan liggen. Mag officieel niet, maar haar hele lijf doen pijn en ze weet niet meer hoe ze moet zitten. De 300 kilometer die we vandaag afleggen, inclusief de verschillende stops die we maken, nemen een uur of 4 in beslag.
We vinden de camping en informeren naar de mogelijkheid om een huisje, of een kamer te huren. Ze hebben zogenaamde Self Containing Units; een kamer met een groot bed, een eigen keukentje en een toiletje met douche. Prima om even uit te zieken. We boeken het voor 1 nacht en kijken morgen wel verder. De rest van de middag slaapt Sacha en doet Robbert stiekem ook een dutje. Zo’n echt bed slaapt toch veel beter dan de auto.
Helaas verbetert Sacha’s gezondheid ‘s middags niet. Robbert haalt bij de supermarkt enig herstelvoedsel, een licht soepje met een broodje. Ook dit mag allemaal niet helpen, Sacha houdt nog steeds niks binnen. De rest van de dag blijven we binnen en doen we dus rustig aan.

Geen foto’s van zieke Sacha