Dag 61 Singapore

In 3 uur tijd 40 jaar overbruggen; het kan in Zuid Oost Azie. Wij hebben het net gedaan van Hanoi naar Singapore. Bij de douane wordt aan Robbert gevraagd of hij famillie is van Sander Westerveld, de voormalige keeper van Oranje. Helaas voor de douane beambte is dit niet het geval, toch mag hij het land in.We zijn nog niet geland of de glimmende wolkenkrabbers en hypermoderne andere stralen ons toe. Veel grote internationale merken zitten hier, waarschijnlijk met echte kantoren en niet zoals in Vietnam met kopietjes.
Zelfs als je om kwart over 12 ’s nachts aankomt doet het netjes en overzichtelijk aan. Vanaf het vliegveld nemen we een taxi (ongelofelijk wat een beenruimte) naar het hostel. De ritprijs is 17 Singapore dollar (S$), maar omdat we na 12 uur gebruik maken van de taxi, zit er een nachttoeslag van S$5 op de rit. Voor S$ 22 worden we voor de deur afgezet bij ons hostel. We hebben budgettechnisch gekozen voor een het Inn Crowd hostel, nog altijd S$ 59 (ruim € 30), maar anders past deze bestemming echt niet in onze ‘low budget’ reis. We hebben wel een prive kamer, wat inhoud dat we een hok van 3 bij 4 tot onze beschikking hebben. Geen ramen, wel airco en een gigantische platte tv (prioriteiten?). We gooien onze tassen in een hoek en gaan op zoek naar het gedeelde toilet, we vrezen het ergste. Tot onze verbazing ziet het er keurig en modern uit, bovendien is het nog brandschoon ook. Het is inmiddels bijna 1 uur en we gaan (na een tijdje woelen: het is elke keer weer wennen in een ander bed) lekker een paar uurtjes slapen.
Om even voor 9 ontbijten we met een zeer gemeleerd gezelschap, we verwachtute dat we tussen de jongeren zouden zitten, maar de overnachtingsprijzen zijn hier zo hoog dat ook ‘oudere jongeren’ er voor kiezen om in een hostel te overnachten. We eten zelf klaargemaakte toast met suiker of jam, meer keus is er niet, en spoelen het weg met oploskoffie. We hebben wel eens luxer ontbeten. Na ons ontbijt gaan we de stad in, we hebben nog geen gevoel van richting en ook bordjes naar de MRT (Mass Rapit Transit) ontbreken. We lopen maar wat rond en vinden uiteindelijk een station. We hebben net geld gewisseld en het apparaat dat kaartjes uitdeeld kan slechts tot S$ 4 wisselen. We wisselen bij de klantenservice en proberen een kaartje te kopen. We gaan naar Chinatown en komen in een wereld binnen een klein landje. (Trouwens, de hostel ligt midden in Little India, ook weer heel anders). We lopen door de buurt en staan versteld hoe gezellig het allemaal aandoet. Vanuit de taxi gisteren avond hebben we alleen maar hoge glimmende gebouwen gezien. Als we verder door de stad lopen concluderen dat de hele stad een merkwaardige mix is van jungle, snelweg, hoogbouw en gezellige buurtjes. Het is echt vreemd om hier rond te lopen na Hanoi. We hebben een soort van omgekeerde cultuurschock. Na ons ‘lichte’ ontbijt krijgen we snel honger en we besluiten naar het Newton foodcourt te gaan. Een eetterij met allerlei kleine restaurantjes. Het blijkt dat je hier het best ’s avonds kunt eten, nog geen 25 % van alle stalletjes zijn open. We besluiten toch wat naar binnen te werken en ondanks dat het (na Vietnam) wéér noedels zijn, smaakt het toch anders. Lekker om weer even iets andere smaken te proeven. We besluiten verder te lopen langs Orchid Road, een soort kalverstraat met alleen maar winkels. Sacha vindt het na 2 minuten al jammer dat we hier maar 1 dag zijn. Jammer dat we rekening moeten houden met een budget en het gewicht van de tassen. Dit is echt shop-heaven: malls (wikkelcentra dus) overal waar je kijkt en na twee maanden Aziatische troep te hebben gezien, zien de Westerse merken er zeer aantrekkelijk en heerlijk bekend uit. Wellicht komen we hier nog een keer terug. Wat ons ook aan Singapore opvalt is het aantal westerlingen; het is echt een internationaal centrum. De mensen zijn ook langer dan in Vietnam, daar waren we (ondanks onze gematigde lengte) een soort reuzen die over iedereen heen konden kijken. Het is ook warm, nee heet hier. Hanoi, toch ruim 2000 kilometer noordelijker was een stuk koeler. We besluiten om een uur of 3 dat het mooi is geweest en slenteren richting het hostel. Na een douche melden we ons in de huiskamer van het hostel waar de tv aanstaat met een dvd van Charlies Angels, maar het is desondanks opvallend rustig. Er zitten een man of 10 te internetten en tv te kijken. Iedereen doet z’n eigen ding, zonder dat ze daarbij irritant luid of aanwezig zijn, dat was wel anders in Vietnam en Cambodja. We schrijven de rest van dit verslag en relaxen de rest van de middag in de ‘huiskamer’ terwijl we naar de verschillende Nationaliteiten raden (Kaaskoppen zijn de makkelijkste om er uit te pikken). We horen toch voornamelijk veel Brits- en Australisch Engels om ons heen.
Morgenochtend gaan we vroeg weer door naar Phuket. We hebben een vlucht rond 8 uur, dus dat betekent rond half 6 opstaan. De MRT begint om 6 uur te rijden, en wij moeten om half 7 op het vliegveld zijn. Het is ruim 40 minuten rijden met de MRT, dus we hebben besloten morgenochtend een taxi te nemen. We We weten nog niet of we dan meteen dezelfde middag doorreizen naar Koh Phi Phi of dat we de bootreis bewaren voor de volgende dag.
Morgen hopelijk weer een nieuwe update van onze laatste reiservaringen.

Foto’s:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624052021192/