Dag 94 Kota Kinabalu

Helaas toch niet zo’n goede nacht gehad. De hostel was erg gehorig en we konden slecht slapen door alle leefgeluiden. Bovendien hadden we allebei ’s ochtends last van onze ruggen; het matras was zo slap als maar kon zijn. We werden op tijd wakker en besloten om de ochtend te gebruiken om op zoek te gaan naar een ander hotel voor de komende nacht. Her en der bij wat lodges geïnformeerd. Eén had zowaar een kamer met privé-badkamer voor maar 85 Ringgit. Toch hebben we besloten om voor de dure optie te gaan en te kiezen voor een relatief nieuw hotelletje (6 maanden oud). De kamer is lekker licht en fris, het matras en de kussens zijn goed en de ramen sluiten goed dus het redelijk stil. Soms moet je even iets dieper in de buidel tasten om een goede nachtrust zeker te stellen.
Bij een winkelcentrum ontbijten we met een muffin en een echte cappucino (heerlijk na een week lang ontbijten met droge broodjes en oploskoffie). Daarna halen we onze tassen op, om in te checken bij ons nieuwe onderkomen voor de komende nacht. We willen met de bus naar het Wildlife Park een stukje buiten de stad en volgens de hotelmedewerker kunnen we naar het busstation lopen en daar de bus nemen voor 2 ringgit per persoon. We wandelen in de warmte naar het busstation (toch een half uurtje lopen), maar komen daar tot de ontdekking dat de bus ons dan niet bij het park afzet maar in een nabijgelegen plaatsje. Vervolgens moeten we dan de taxi nemen (voor 20 Ringgit) om naar het park te komen. De weg terug is natuurlijk hetzelfde verhaal. Dat hadden we niet verwacht (zo stond het ook niet in de Lonely Planet beschreven). We vroegen ook bij een taxichauffeur wat een rechtstreekse rit (heen en terug) zou kosten, en die vroeg eerst 120 en toen we wegliepen, bleek 100 ook genoeg. We hadden allebei het gevoel dat we werden opgelicht, dus we besloten om helemaal niet meer naar het park te gaan. Het was de bedoeling dat we een kort en niet te duur middaguitje zouden doen, maar op deze manier zou het alsnog een dure dag worden.
Op de terugweg bezoeken we een tweetal winkelcentra die we op de heenweg ook al hadden gezien. De Maleisiërs beschouwen winkelen als een serieuze vrijetijdsbesteding (daaraan merk je dat de mensen in dit land een stuk rijker zijn dat Thailand, Cambodja en Vietnam) en je komt hier na elke 5 tot10 minuten lopen wel een gigantisch groot winkelcomplex tegen. De ene nog kaler en grauwer dan de ander, maar toch….winkels in overvloed. We proberen voor Sas nog een paar nep-crocs (de slippers, niet die lompe klompachtige gedrochten) te scoren, maar helaas….de juiste maat was niet voorradig. We eten onze lunch bij in foodcourt, welke verstopt is in de kelder van zo’n winkelcomplex. De ambiance is nul (het lijkt wel of ze de parkeergarage hebben omgebouwd tot vreetschuur) maar het eten is er prima en spotgoedkoop.
We vervolgen onze weg naar het hotel, waar we snel wat vieze kleren in een plastic zak stoppen en deze bij een laundry-service in de buurt af geven. Dan gaan we terug om even niks te doen (d.w.z. Robbert gaat slapen en Sacha doet een sudoku spelletje op de I-Phone en typt het verslag). Ondertussen komt de regen weer met bakken te gelijk naar beneden. We hebben tijdens ons verblijf op Borneo bijna dagelijks een flinke bui gehad. Maleisie heeft niet echt een droog- of nat seizoen, het kan hier het hele jaar door op ieder moment gaan stortregenen en dat hebben we gemerkt.
Vanavond speelt Oranje de eerste wedstrijd voor de Worldcup, dus we gaan op tijd op zoek naar een restaurant/café waar de tv is afgestemd op het voetbal. Dat moet geen probleem zijn, want we zijn onderweg al wat tentjes tegengekomen die zelfs de herhalingen van de wedstrijden van gisteren uitzonden.
We eten bij een steakhouse, steak is meer suddervlees, maar de lam van Sacha is wel echt top. Na het eten kijken we ook hier het voetbal. We vonden we wedstrijd niet echt goed, als we wereldkampioen willen worden moeten we wel beter gaan spelen. Niet teveel zeuren, toch 3 punten gepakt.

Foto’s: geen foto’s vandaag.