Dag 197 Kaikoura – Christchurch

We hadden gisteren op tijd het kacheltje in de auto aangezet, helaas was het vanacht helemaal niet koud en worden we midden in de nacht wakker van de hitte. Ook niet echt lekker. Doordat de auto vrij smal is liggen we elkaar eigenlijk een beetje in de weg. Als de een omdraaid, moet de ander ook anders gaan liggen, anders is er geen plek. Wel gezellig, niet echt praktisch. We slapen vanacht dus onrustig en worden licht verkreukeld wakker.
Rond 10 uur rijden we richting het zuiden, Christchurch is de eindbestemming van vandaag. De tocht is zo’n 185 kilometer en neemt ons een kleine 2 ½ uur in beslag. Veel wegen die erg slingeren en dorpjes waar de ‘snelweg’ dwars door heen loopt met een maximum snelheid vna 50 km/h schieten niet echt op. Snelheid is voor ons niet belangrijk, voor de lokale wel (bijna overal ter wereld) ze rijden hier alsof ze meedoen aan de rally van NZ. Vooral het inhalen voor de bocht is bijzonder populair. Het landschap waar we door rijden wordt wat vlakker naarmate we onze eindbestemming naderen.
Eenmaal op de camping krijgen we een plaatsje toegewezen dat nogal drassig aanvoelt en Robbert loopt terug om te vragen of ze geen plekje met een betonnen ondergrond hebben. Het plaatsje dat we nu krijgen heeft helemaal geen betonnen plaat en is zo mogelijk nog drassiger dan het eerste plekje. Weer terug naar de receptie, weer een nieuw plekje. Deze keer is het plekje inderdaad met een asfalt ondergrond, helaas dien je dit plekje met een 6 tal stinkende kliko’s te delen. De moed zakt Robbert in de schoenen, we blijven wel op het als eerst aangewezen plaatsje.
’s Middags rijden we naar het centrum waar we eerst naar een ‘spacestation’ rijden, een verhuurplaats van ‘spaceships’ wat onze auto is. We willen graag kijken of het mogelijk is ons wagentje te upgraden naar een iets groter model, vooral iets meer slaapruimte zou fantastisch zijn. Helaas zijn we 5 minuten te laat en is de winkel al dicht. Gelukkig zijn ze morgen weer open, morgen weer een kans. Als we de de auto vervolgens in een parkeergarage parkeren valt ons op dat bij het inrijden de slagboom omhoog staat en dat er geen kaartje wordt uitgegeven. Eenmaal geparkeerd winnen we advies in bij enkele lokalen; in het weekend is parkeren gratis. Top regeling, zouden ze in NL nog iets van kunnen leren.
De straat waar hier alle buitensportwinkels zitten vinden we vrij snel en ook de wind-water-dicht-lekkerwarm-jas voor Robbert is snel gevonden. En ook Sacha slaagt binnen een uur voor haar nieuwe schoenen. Sacha’s schoenen zijn van het type ‘lekker’ robuust en warm’hopelijk heeft ze er niet allen in NZ wat aan, maar ook straks in Zuid Amerika.
Terug op de camping genieten we nog even van het zonnetje. Als dit het weer is voor de komende 3 weken, dan hoor je ons niet klagen.
In de auto kijken we, al liggend op onze matrasjes, de laatste 20 minuten van de film. Wanneer we daarna het licht uitdoen en gaan slapen begint de auto opeens te schudden, het duurt zo’n 15 seconden. We vragen aan elkaar wat dat was en nog geen 2 minuten later is het er weer. Het blijkt een aardbeving. Later horen we dat de 2 aardbevingen een kracht van 3,9 en 4,1 op de schaal van Richter hadden. Hebben we dat ook een keer meegemaakt.