Dag 289 Havana (1e Kerstdag)

Flink brak worden we wakker. De geluidsoverlast in onze nieuwe kamer is een stuk minder, maar het bed is net zo slecht. Je blijft draaien (waardoor je telkens wakker wordt) omdat je met je heupen en je schouders door het dunne matrasje zakt en dus op een houten plank ligt.
We nemen een (lauwe) douche en stappen het huis uit voor een tweede dag Havana. We lopen rechtstreeks naar Habana Vieja (oude deel) om een broodje te kopen. Niet een eenvoudige opgave hier. Maar we vinden uiteindelijk een meneer die versgebakken koekjes en gebakjes op straat verkoopt. Op een bankje peuzelen we ons ontbijtje op en gaan daarna op zoek naar een kop koffie. We besluiten om weer op het terras van hotel Inglaterra te gaan zitten, zodat we daarna ook even kunnen internetten. Internet is nogal een uitdaging hier: alleen toeristen mogen legaal internetten en daarvoor moet je een kraskaart kopen, die je vervolgens alleen kan gebruiken bij een hotel. De koffie bij hotel Inglaterra valt echter erg tegen: het is een waterige bak en de ober serveert ‘m uit met een enorm voetenbad en een sjagerijnige grom. Daarna proberen we bij hetzelfde hotel een internetkaart te kopen, maar de receptionist (net zo vriendelijk als de ober) geeft kortweg aan: ik heb geen kaarten! We concluderen dat deze dan blijkbaar op zijn, want ze hebben wel computers staan en gisteren zagen we toch echt mensen daarvan gebruik maken. We gaan naar het hotel ernaast om daar nog een poging te wagen, en daar lukt het om een kaart te scoren. De enige computer is echter bezet, dus we proberen de kaart te gebruiken bij de computers van hotel Inglaterra. Maar dat lukt niet. We lopen nog een stukje verder en proberen het bij NH hotel. Echter daar moet je je eigen computer meenemen, want zij hebben alleen WiFi. Dus lopen we nog maar weer een keer terug naar het hotel waar we de kaart hebben gekocht en wachten we ruim een uur, voordat wij eindelijk aan de beurt zijn. We zijn het inmiddels twee uur bezig en we zijn het goed zat. Dan maar wat minder contact met de buitenwereld tijdens ons verblijf op Cuba. We zien dat alles goed gaat thuis en we vinden niets over het wel of niet doorgaan van een mogelijke Elfstedentocht (Robbert is ingeloot en wil graag naar huis als er een Elfstedentocht komt). Na het hele internetfiasco proberen we de busticket naar Cienfuegos voor morgen te regelen. Maar dat gaat op vergelijkbare wijze. Ook buskaartjes zijn alleen te koop bij de reisbureautjes in de hotels en de medewerkers zijn (ongeacht het hotel) allemaal kortaf. Wederom lopen we alle drie de hotels af om een buskaartje te kopen, maar de ene is dicht voor een pauze, de andere heeft een ellenlange rij en de derde verkoopt alleen kaartjes vanaf het busstation. Dit laatste betekent dat het ons nog een extra taxirit kost, terwijl de anderen vanaf het betreffende hotel vertrekken (die voor ons lopende te bereiken zijn). Uiteindelijk lukt het ons om twee kaartjes te bemachtigen bij het reisbureautje in het NH hotel en zijn blij dat we morgen door kunnen. We hopen dat de rest van Cuba wel wat vriendelijker wordt, want onze eerste kennismaking met dit land is niet zo best.
’s Middags lopen we een rondje door Habana Vieja en maken weer volop foto’s, voornamelijk van de prachtige gebouwen en bijpassende oude auto’s. We drinken ook een daiquiri coctail bij cafe El Floridita, waar de muren volhangen met foto’s van Ernest Hemingway en er staat ook een levensgroot beeld van hem aan de bar. Net als bijna alle andere toeristen maken we even een kiekje met deze (bronzen?) wereldberoemde schrijver. Volgens het café hebben zij het drankje uitgevonden; en we moeten zeggen dat het een lekkere frisse cocktail is. Het is wel vreselijk prijzig; één drankje kost 6 CUC, maar de sfeer is goed en er wordt ook hier weer live muziek gespeeld.
Na nog een rondje door het oude centrum hebben we de binnenstad nu wel gezien en zijn we blij als we tegen een uur of 4, na weer een dag lopen, bij ons casa aankomen. Even lekker met je benen omhoog op bed zitten. We hebben nu 2 dagen door de stad gelopen en kunnen concluderen dat we de oude architectuur, auto’s en sfeer erg prettig vinden. Minder zijn we te spreken over het dubbele geldsysteem en de slechte service. Als toerist wordt je hier duidelijk gezien als ‘euro’met benen en armen. Overal betaal je een veelfout van de lokale prijs. Niet erg als alles redelijk betaalbaar is, maar vaak is het hier simpelweg duur. Als je dan ook de kwaliteit die je voorgeschoteld krijgt in ogenschouw neemt is alles simpelweg overprijst. Niet erg als je drie weken op vakantie bent en niet zo op de prijs hoeft te letten, maar minder handig als je al 9 maanden onderweg bent en weet wat er elders op de wereld (voor een fractie) te koop is.
Onderweg naar onze casa kopen we nog een flesje rum, wat in tegenstelling tot bijna al het andere hier, wel goed betaalbaar is. Je kan hier al een liter Club Havana rum kopen voor nog geen 5 euro !! We kunnen nu dus zelf ons eigen ‘Cuba libre’ mixen. Hopelijk hebben we morgen in Cienfuegos een zitje, of beter een balkonnetje.