Dag 92 Semporna-Mantabuan

Om even voor 8 uur loopt Robbert naar de duikshop en hoort daar dat we mee kunnen om te duiken vandaag. We hadden geluk dat er iemand op kantoor was deze zaterdag, normaal geven ze geen nieuwe vergunningen uit in het weekend en de bestemming van de boot kon nog aangepast worden. We worden over een kwartiertje verwacht. Snel terug naar het hotel en Sacha wakker maken, tassen inpakken en wat aantrekken. We trekken meteen maar onze shorty’s aan, de pakken waarin we duiken en halen de rest van de spullen op uit de opslag van de duikshop.
Op de boot richting de duikplek van vandaag (Mantabuan) ontbijten we met chocolade donuts en cakjes. Als we bij Mantabuan eiland aankomen (weer een hagelwit strand en palmbomen) hebben we alles goed en wel achter de kiezen en kunnen we vrijwel direct overboord springen. De eerste duik begint echt fantastisch, het zicht is goed en er is volop koraal en vissen. Na een kwartiertje komen we in een enorme sterke stroming terecht, we moeten waanzinnig hard tegen de stroom in zwemmen om een beetje richting te houden. Normaal helemaal niet erg, we zitten nu echter op 30 meter diepte. Deze diepte betekend dat je 4 maal zoveel lucht verbruikt als aan de oppervlakte en je duik dus snel korter wordt. Gelukkig bereiken we het koraal weer en wordt de stroming snel minder. De tweede helft van de duik is weer heerlijk rustig, net als in het begin. Uiteindelijk kunnen we nog een duik van 52 minuten maken. De 2e duik van vandaag was de langste die we tot nu toe hebben gemaakt, 64 minuten. We zien weer allerlei tropisch moois en genieten (in totaal) weer van 3 duiken vandaag.
Tegen een uur of 4/ half 5 zijn we weer terug in Semporna en leveren we alle huurspullen in en spoelen het zout van ons af. Vanavond speelt Argentinie tegen Nigeria en onze Argentijnse Divemaster heeft wat steun nodig. Hij is al sinds gisteren zenuwachtig heeft hij ons toevertrouwd.
We gaan eerst even een hapje eten bij een restaurantje waar ook veel lokale mensen hun avondeten nuttigen. Spotgoedkoop en lekker. De baas is er momenteel niet en we worden door een van de serveertser geholpen. Helaas spreekt ze geen woord en krijgen we ook de kaart in het maleisisch. We weten gelukkig wat we willen; 2 cola een roti met biep en een nasi goreng special. De 2 cola verschijnen in een flits, het eten komt echter niet door. Even later komt de eigenaar weer aanlopen en hij wordt direct door de serveerster naar ons tafeltje geleid. De serveerster heeft het ondanks onze aanwijzingen en beschrijvingen niet begrepen en heeft dus maar niets aan de chefs in de keuken doorgegeven. De bestelling die we nu doen staat binnen een mum van tijd voor onze neus. Na het eten drinken we nog een prijzig biertje (voor lokale begrippen; € 2.-/st) en lachen we ons kapot om de manier waarop de zuidkoreanen juichen als er wordt gescoord door hun team. Het klinkt alsof er een stel kikkers aan een tafeltje zitten te lachen. We kijken een klein stukje van deze wedstrijd en gaan halverwege de 1e helft terug naar het hotel. Het is inmiddels een uurtje of 8 en in het hotel schrijven het verslag en uploaden de foto’s van vandaag.
’s Avonds juichen we mee met Luciano, onze Argentijnse duikmaster. Morgen weer een reisdag richting het noorden van Borneo; Kota Kinabalu.


Foto’s van vandaag (alleen onderwaterkiekjes)

http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624133210223/