Dag 126 Roadhouse Mt Ebenizer- Yulara

We worden minder verkleumd wakker, gewoon omdat we sokken hebben aangehouden en een extra laag op het dekbed hebben. In de ochtendzon genieten we van ons ontbijt. Nog voor voor 9 uur rijden we de weg op richting Yulara. Wederom het bekende verhaal, we hadden dit gedeelte van Australie veel droger verwacht maar er is bijzonder veel begroeing. Het is maar een klein stukje rijden (voor Australische begrippen); net geen 180 km. We besluiten eerst de campingplaats op te rijden om een plekje voor vanavond te regelen. Niet echt goedkoop, dat hadden we al in de Lonely Planet gelezen, maar voor $ 34 heb je wel een bijzonder nette campingplaats vlak bij Ayers Rock en de Olga’s. Als we op ons plaatje hebben geluncht besluiten we vandaag eerst de Olga’s te bezoeken. Nee dit zijn niet een stelletje gezellige dames maar een rotsformatie 50 km verder. We zijn er even na het middaguur en de lichtval is hier wederom erg mooi. We lopen de wandelroute van 7,5 km en zijn verbaast over de toegankelijkheid van het pad. Deze route staat aangegeven als , met losse stenen en slechte paden. Onze verbazing duurt ongeveer 2 km, dan begint het echte pad pas. Vooral tussen de bergen door is het klauteren geblazen en heel goed opletten waar je je voeten neerzet. Ook hier is het allemaal weer goed geregeld. Er zijn onderweg 2 plekken waar je drinkwater kunt tappen, smaakt wel een beetje naar grond, maar als je dorst hebt moet je niet zeuren. De route loopt vlak langs de rand van verschillende bergen, die er meer als enorme rode rotsblokken uit zien. We verbazen ons over de samenstelling van het gesteente, er zitten mooie ronde rivierkeien in de rode rotsen. Alsof er lava over een rivier heen is gestroomd, en dat later naar boven is gestuwd en deze bergen heeft gevormd. De wandeling duurt ongeveer 2,5 uur en bij de auto vinden we het nog wat vroeg om ons te settelen voor de zonsondergang bij Ayers Rock. We besluiten eerst nog even bij het bezoekerscentrum langs te gaan, hier wordt het een en ander uitgelegd over de betekenis van Ayers Rock (Uluru noemen de Aboriginals de berg) en de leefwijze van de inheemse bewoners van dit continent. De uitleg is naar onze mening wat beperkt, maar we krijgen toch een aardig idee van deze bijzondere plaats. We lezen ook dat er dagelijks een wandeling met een gids is, deze verteld dan het een en ander over de planten en Uluru. We willen morgen de grote lus om Uluru heen lopen, en dit is een mooi begin, wellicht krijgen we wat meer informatie. Na het bezoek rijden we naar de parkeerplaats waar je van de zonsondergang en de verschillende verkleuringen van Uluru kunt genieten. Het schouwspel voltrekt zich in ruim een uur, de rots verandert in deze tijd van oranje naar donkerbruin. We hebben geprobeerd elke keer een identieke foto te maken, dus wellicht kunnen jullie een kleine voorstelling van het schouwspel krijgen.
Nadat het bijna donker is geworden, en koud!!!! is het tijd om naar de camping terug te rijden. Bij de ingang blijkt hoe verstandig het is geweest om vanmiddag al een plekje te regelen, de mensen staan nu in de rij om in te checken. Op ons plekje koken we ons potje en na de heerlijk warme douche is het tijd om ons bedje op te zoeken en dit verslag te schrijven.