Dag 6 Phuket – Ko Phi Phi

Vanochtend werden we op tijd wakker na een goede nachtrust in het Vergane Glorie Hotel (officiele benaming is anders, maar deze vonden wij toepasselijker). Eerst even lekker ontbijten: NOT. Tjemig, zo slecht hebben we het nog niet gehad. We worden niet bepaald vriendelijk geholpen. De koffie is instant slappe chocoladewater, verder krijgen we ieder twee geroosterde boterhammen en een schoteltje boter en jam waar de mieren op lopen en ook dood (verdronken in de jam) in zitten. We kijken er naar en kijken naar de hotelmedewerker. Zij ziet het ook maar blijft stoïcijns en loopt weer weg. Het enige wat we aanraken is de toast.. Na 5 minuten staan we op en willen we weglopen, krijgen we opeens in het Thais van de medewerker te horen dat we nog niet weg konden gaan. Ze had al een tijdje twee borden met eieren en worstjes achter de bar staan, maar had het blijkbaar niet nodig gevonden deze naar ons toe te brengen aangezien ze met een doekje de bar aan het schoonmaken was. Wij zeggen: laat maar (in de verwachting dat het niet veel beter kan zijn dan de rest). Zij wordt boos en klaagt tegen een andere medewerker, die kijkt ons alleen maar lachend aan. We lachen terug en lopen weg. Hier hebben we geen zin in.
Snel tandenpoetsen en ons wasgoed ophalen. Daar aangekomen bleek onze was gelukkig klaar. Net voordat we het betreffende hotelletje uitliepen, viel ons oog op een prijzenlijst voor de boottocht naar Ko Phi Phi: maar 400 Baht p.p. inclusief tranfer van het hotel naar de pier. Dat is goedkoop! Als we het zelf regelen kost de taxi ons 300 Baht en de boottocht 600 Baht p.p. We vragen aan de man achter de tourist information-balie hoe dat kan. Hij legt uit dat de havenmedewerkers daar achter zitten. Goh, dat komt ons helemaal niet bekend voor!!! Deze man begrijpt wat klantvriendelijkheid inhoud en we worden keurig geholpen. Uiteraard boeken we de overtocht bij hem. We kunnen nog mee met de boottocht van 11 uur en worden door een busje bij ons eigen hotel opgehaald. Op de terugweg naar het hotel, komen we via een bakkerijtje. We hebben nog voldoende tijd en nemen daar even een lekker ontbijtje met cappucino en broodjes.
Terug bij het hotel, pakken we snel onze tassen in en de telefoon gaat. De bus staat al voor de deur. We haasten ons naar beneden en stappen in de bus en zijn alweer op weg naar de pier.
Bij de pier krijgen we bij inlevering van ons reçu allebei een sticker en gaan aan boord. Zo soepeltjes deze (derde) keer!
Helaas zijn we wel aan de vroege kant en moeten nog ruim drie kwartier wachten tot de boot ook daadwerkelijk vertrekt. Maar we zitten koel en we luisteren naar de muziek op onze i-pods, dus het was prima te doen.
Omdat we deze trip al een keer eerder hadden gedaan, hadden we onderweg een plan de campagne bedacht, om te voorkomen dat we weer in zo’n rommelige situatie zouden terechtkomen als de eerste keer. We gaan alvast bij het achtersteven staan als de boot aanmeert. Eenmaal aan land, wacht Robbert op de tassen en Sacha gaat als eerste naar de ticket-verkopers voor een toegangskaartje voor het eiland (ja, daarvoor moet je hier ook betalen, al zeggen ze dat het wordt gebruikt om het eiland schoon te houden).
Zo gezegd zo gedaan. Het lossen van mensen en tassen was ook deze keer weer uiterst chaotisch. Maar ons plan zorgt er wel voor dat wel als een van de eersten de pier af kunnen lopen. Rechtstreeks langs de mensen die accommodatie willen verkopen en richting de hotels waar we willen informeren naar overnachtingsmogelijkheden. Het is warm en na een aantal hotels (die of te duur of te lawaaierig waren of geen zwembad of geen wifi) zijn we het alweer een beetje zat. We ploffen neer bij een restaurantje voor een blikje fris, om ons vochtverlies weer een beetje aan te vullen. We kijken opnieuw in onze gids en besluiten te lopen richting een hotel waar we twee dagen daarvoor ook al een keer hadden geinformeerd. Het hutje waar we zaten op Long Beach was toch wel heel basic (we hadden niet eens een wastafel in de badkamer) en afgelegen. Bovendien werden we daar ’s avonds lekgestoken door de muggen.
Onderweg informeren we nog bij hotels die we tegenkomen, maar helaas niet interessant. Uiteindelijk komen we extreem bezweet en uitgeput (vooral Sacha) boven op de berg aan bij Ma Ney resort en besluiten daar te blijven. We worden uiterst vriendelijk ontvangen (hadden we ook al anders meegemaakt) en krijgen zelfs allebei een flesje koud water (omdat we er blijkbaar belabberd en oververhit uit zien). We slepen onze tassen nog een paar treden hoger en nemen intrek in ons hutje. Zo, hier blijven de voorlopig even een paar nachten. We nemen een douche en spoelen de zeiknatte kleren uit. Het ophangen van een waslijntje blijkt tricky; elke keer als er iets van gewicht aan komt, schiet de gordijnroede (waar de lijn aan vast zit) los. Tja, het is en blijft een bamboe-hutje. Uiteindelijk hebben we een goede oplossing gevonden en hangt de was redelijk zeker.
We relaxen wat op de kamer en bellen via de computer met thuis. De verbinding is vandaag helaas niet helemaal top en we kunnen niet echt lekker bellen. Maar we kunnen gelukkig wel even aangeven dat alles inmiddels weer goed is en we weer op ons plekje zijn. Na dit alles besluiten we een stukje te gaan wandelen om onze omgeving te verkennen. We kopen een frisse fruitshake en lopen langs de winkeltjes naar het strand. Het is helaas weer eb, waardoor het strand droog ligt en naar slib ruikt. We wandelen verder en kopen bij een fruitstalletje Mangoestines (roodpaarse buitenkant en witte binnenkant,) en twee superrijpe mango’s. Bij een duikshop informeren we naar de duikmogelijkheden, we doen een paar boodschapjes en lopen weer terug naar ons hutje. Daar gaan we buiten op ons veranda-tje zitten en eten het fruit op (niet alles, maar wel veel want het is zoooo lekker). De tuin wordt onderhouden door een paar medewerkers die met plezier kijken naar onze fruit-eet-activiteit. Er wordt vooral veel gelachen om de mango’s. We krijgen het idee dat deze vrucht hier een bepaalde werking wordt toegedicht…?! Het zal wel. Robbert leest een boek, Sacha computert wat en schrijft het verslag. Als de eerste muggenbult zich aandient, gaan we naar binnen. Even douchen (alweer, je blijft hier bezig) en dan gaan we een hapje eten scoren. Morgen zijn we van plan om een stranddag te houden, even bijkomen van alle reisperikelen.

foto's:
http://www.flickr.com/photos/robbertensacha/sets/72157624065947184/