Dag 221 Tahiti Papeete

Oh wat is het leven vervelend hier. Wat een medelijden hebben we met de mensen die hier wonen, werken en genieten. Het is dus vandaag, net als gisteren, eergisteren, morgen en overmorgen heerlijk weer. Temperatuur rond de 26 graden met een licht briesje vanaf de zee. Is dit de plek waar we zouden willen blijven hangen….ja, alleen laat de portemonee het niet toe. Vandaag hebben we nog een dag in de hoofdstad Papeete, alle winkeltjes en de markt zijn nu wel open. In tegenstelling tot gisteren bruist het hier nu echt. We moeten nog altijd wennen aan het Frans dat hier wordt gesproken. Na ruim een half jaar bijna alle gesprekken in het Engels te hebben gevoerd is het echt even wennen om ons in het Frans uit te drukken. De basis is er nog wel, maar zodra je een beetje vlot goedemorgen hebt gezegd gaan ze er vanuit dat je Frans spreekt en komt er werkelijk een waterval van Franse woorden over ons heen.
De marche de pape’ete is een gezellige markt waar ook de lokale hun boodschappen doen. Je kunt er van alles kopen; van verse groenten, fruit, superverse vis natuurlijk, kleding, hoedjes en honderdduizenden zwarte parels waar Tahiti zo bekend om is. Het is pas onze 2e dag hier, we kopen dus nog niks want anders lopen we er 2 weken mee te zeulen.
Onderweg ‘lunchen’ we bij een stalletje waar ze belegde stokbroodjes verkopen. Ook dit is weer een hele omschakeling. Gedurende bijna 3 maanden hebben we vrijwel dagelijks zelf onze lunch samengesteld omdat het anders al snel een hamburger zou zijn geworden, en hier kun je op elke hoek van elke straat een broodje gezond kopen.
Eenmaal terug in ons guesthouse loungen we even lekker en genieten we van het nog altijd heerlijke weer hier. Als het tijd is om ’s avonds een hapje te eten lopen we naar Vaiete Square Roulottes. Waar de beroemde Roulottes (letterlijk ‘caravans’) allerlei lekkers klaarmaken. Op een plein dat overdag is uitgestorven staan ’s avonds een stuk of 15 caravans vanuit waar hamburgers, gegrilde vis, pannekoeken, friet, chinees, thais wordt geserveerd. We lopen eerst een rondje en besluiten verse vis met friet te bestellen. Sacha gaat voor tonijn en Robbert gokt een lokaal en voor ons onbekende vis. Als drankje besluiten we een grote cola te nemen en deze te delen, dit is goedkoper dan 2 kleintjes en blijkt ruim voldoende te zijn voor ons beide. De grote cola blijkt echt een grote cola; we krijgen een anderhalve literfles en 2 plastic bekertjes ! Blij dat we niet ook nog water hebben besteld. Als de gerechtjes worden geserveerd begrijpen we ook meteen waarom de Polynesische mensen een probleem hebben met overgewicht. De porties zijn werkelijk enorm. Het lijkt wel of we ieder een kilo friet krijgen en ook de stukken vis zijn gigantisch. Robbert eet uiteindelijk bijna zijn bord leeg, maar Sacha komt maar tot de helft. We kunnen de overgebleven maaltijd meenemen en ook de halve fles cola gaat mee terug naar het guesthouse. In het guesthouse maken we iemand blij met de overgebleven maaltijd van Sacha, hij heeft er meer dan genoeg aan en wij buiken even rustig uit. ’s Avonds lachen we ons te pletter om Najib Amahali die we via youtube bekijken. Het internet is lekker snel, dus het downloaden van de voorstelling gaat prima. Met een ubervolle buik duiken we ons bedje in.